میوتیسم انتخابی( آقای رضایی)

تعریف میوتیسم:

میوتیسم یک وضعیت نادر بچگی است که به صورت یک نقص سازگاری و صحبت نکردن در موقعیت هایی که صحبت کردن در آن مکان از او انتظار می رود توصیف می شود .

توصیف:

در میوتیسم کودک توانایی مکالمه عادی را دارد و می تواند بصورت عادی آن را انجام دهد برای مثال کودکان میوتیسم در خانه بصورت عادی صحبت می کنند اما برای صحبت کردن درمکانهای خاص ( مدرسه یا همراه افراد غریبه ) به طور مداوم کوتاهی می کند.  این حالت که کودک انتخاب می کند که حرف نزند میوتیسم انتخابی می گویند.

  این بچه ها با کسانی که ناتوانی فیزیکی در صحبت کردن دارند متفاوتند.کارشناسان معتقدند این مشکل با اضطراب و ترس در موقعیت های اجتماعی (مدرسه یا در مهمانی بزرگسالان)  همراه است. بنابراین میوتیسم یک مشکل اجتماعی است.

میوتیسم انتخابی چیست؟

یک اختلال اضطرابی غیر رایج و پیچیده است که مشخصه آن ناتوانی در صحبت کردن و برقراری ارتباط مؤثردر محیط اجتماعی است .

این کودکان در شرایط و مکانهایی که راحت هستند و احساس امنیت می کنند صحبت کرده و ارتباط خوبی برقرار می کنند .

تشخیص داده می شود اصطلاح میوتیسم انتخابی مختص کسانی است که به طور انتخابی با افرادی که راحت هستند صحبت می کنند و به طور منحصربه  فرد با هیچ کس صحبت نمی کنند .

 این بچه ها زبان گوینده را می فهمند و توانایی حرف زدن عادی را دارند و در منزل با والدینشان یا با کسانی که با آنها احساس امنیت می کنند صحبت کرده و با افراد مشخصی در خانه صحبت نمی کنند . بیشتر آنها توانایی صحبت کردن در مدرسه را ندارند و همچنین در دیگر موقعیتهای اجتماعیِ مهم ، عمدتاً عملکرد عادی سازی از راههای دیگر یادگیری مهارتهای مناسب و آکادمیک است . این بچه ها ممکن است ( در جواب عمل ) عکس العمل نشان دهند و یا ممکن است وقتی نیاز یا خواسته ای دارند . 

حرکاتی مثل سر تکان دادن ، جلب توجه کردن یا ثابت ماندن و جنب و جوش از خود نشان دهند و این حرکت را تا وقتی که یک نفر خواسته ی او را حدس بزند ادامه می دهند .

اکثر این افراد در یک محیط امن آرزوهای خود را بیان می کنند . اما به سادگی در برابر اضطراب ،  ترس ، کمرویی و خجالت تسلیم شده و صحبت نمی کنند . 

مشخصات میوتیسم انتخابی:

کودکان با میوتیسم انتخابی اغلب در ارتباط های اولیه مشکل دارند و غالباً در موقعیت ها و مکانهای ویژه با بی میلی و به صورت غیر شفاهی پاسخ می دهند .

بیش از 90 % این افراد ترس و اضطراب اجتماعی دارند و این اختلال اضطراب کاملاً بچه را ضعیف ، ناتوان و رنجور می کند .

کودکان و بزرگسالان با میوتیسم انتخابی ، در صحبت کردن و واکنشهای اجتماعی جایی که از آنها انتظار می رود که صحبت کنند ، ارتباط برقرار کنند ، و واکنش اجتماعی مطلوب و مناسب نشان دهند از خود ترس نشان می دهند . در جاهایی که صحبت کردن را نمی پسندند به وسیله ی ایما و اشاره یا کشیدن دست افراد یا هل دادن آنها ارتباط برقرار کرده یا در بعضی موارد با سخنان کوتاه که از کلمات جدا تشکیل شده ( به صورت کلمه به کلمه ) منظور خود را بیان می کنند .

در ضمن اکثر کودکان دارای میوتیسم انتخابی خجالتی هستند ، همچنین تعداد زیادی از آنها چهره های اخمو دارند و خندان و شاد به نظر نمی رسند و بیشتر این ناراحتی و نا امنی را در یک موقعیت اجتماعی نشان می دهند . بیشتر آنها وقتی با آنها صحبت می شود سر خود را بر می گرداند موهای خود را می جوند یا می پیچانند از تماسهای چشمی خودداری می کنند ، گوشه گیرند و جمع را ترک می کنند . ظاهراً بیشتر تمایل دارند تنها بازی کنند . در شناسایی و تشخیص این کودکان این نکته مهم است که وقتی در محیط های راحت هستند مانند بچه های دیگر نرمال و در خور جامعه هستند والدین اغلب توصیف می کنند که این بچه ها در خانه پرسروصدا ، اجتماعی ، شوخ طبع ، کنجکاو حتی ارباب منش و کله شق هستند .

علل میوتیسم انتخابی:

میوتیسم انتخابی همان طور که قبلاً گفته شد غالباً با اضطراب  عمومی  همراه  بوده  و  یک  ترس  از  محیط های اجتماعی و جمعی در افراد دیده می شود که علت مشخصی ندارد شاید یکی از علل مهم آن اضطراب باشد به دیگر سخن این افراد به صورت ارثی مضطرب هستند و علائمی چون خشم ، گریه ی زیاد ، اخم کردن ، لج بازی و مشکلات خواب همچنین خجالتی بودن از همان زمان کودکی در آنها دیده می شود . اضطراب پیشرفته ممکن است باعث شود که یک بچه در یک موقعیت خاموش و گوشه گیر شده و یا ممکن است سبب فعالیتهای بیرونی چون کج خلقی و رفتارهای منفی شود .

  بنابراین میوتیسم انتخابی یک علامت است و این بچه ها  به ندرت لال هستند . بعضی از بچه ها ی میوتیسم اختلال حواس دارند ، ممکن است حساس به صدا ، نور ، لمس ، مزه و بوییدن باشند .

تحقیقات نشان می دهند که میوتیسم انتخابی در خانواده هایی که دو زبانه یا چند زبانه هستند و یا بیشتر وقت خود را در کشورهای خارجی سپری می کنند بیشتر است چون فرزندان این خانواده ها بیشتر مستعد اضطراب هستند . تلاش برای صحبت کردن به زبان دیگر و گاهاً ناکامی در کسب مهارتهای افراد سبب افزایش اضطراب و میوتیسم می شود .

  مطالعات نشان داده اند که معلوم نیست علت میوتیسم انتخابی کدام یک از عوامل سوء مصرف ، غفلت یا   ضربه ی روحی باشد . اغلب ، کودکانی دچار میوتیسم می شوند که در پردازش حوادث ناگوار ناتوان هستند در نتیجه در همه ی محیط ها ساکت بوده یاسکوت را انتخاب می کنند .

چگونه میوتیسم انتخابی را تشخیص می دهند ؟

اساس تشخیص قطعی در این بچه ها این است که این بچه ها توانایی دریافت سخن و حرف زدن طبیعی را دارند . اما معمولاً در انتخاب محیط ها ناتوان هستند . این بچه ها در خانه و در حضور اشخاصی که احساس آرامش دارند ، الفاظ معقول و مهارت های فعل و انفعالاتی را نمایش می دهند .

مردم  اغلب  پیشنهاد می کنند که این بچه ها  فقط  خجالتی هستند یا سکوتشان بزرگ تر ( بیشتر از حد معمول ) شده است . دیگران میوتیسم انتخابی را این گونه تفسیر می کنند : یک شخصیت آب زیر کاه ، مقاوم و بدگمان با زرنگی و در حال کنترل و نظارت . بعضی حرفه ها اشتباهاً میوتیسم انتخابی را گونه ای از اوتیسم می دانند که نشان دهنده ی ناتوانی حاد در یادگرفتن است . در حقیقت تحقیقات اخیر نشان می دهند که میزان میوتیسم انتخابی دو برابر اوتیسم است .

درمان میوتیسم انتخابی :

علت موتیسم انتخابی افزایش حالت اضطراب در محیط های خاصی است . درنتیجه هدف اول در درمان ، کمک به بچه ها برای مقابله با اضطراب و واکنش در روش های غیر کلامی است .

درمان موفقیت آمیزتر برای میوتیسم انتخابی براساس یادگیری و رفتار درمانی است که شامل : تقویت ، طرح انگیزه های محو شده ، شکلدهی یا ترکیبی از این استراتژی ها می باشد . درمان ها به یک روش پیشرفته نیاز دارند که به بچه ها در راحتی و رفتارهای آرام کمک کنند . زیرا 20 -30 % بچه ها با میوتیسم انتخابی یک لفظ و زبان غیرطبیعی دارند . 

توجه دقیق نشان می دهد که با نسبت ندادن میوتیسم به اختلال حسی در فرد و با یک درمان حرفه ای ممکن است ارزیابی ما در مورد کودکان تغییر کرده و خوشایند شود همچنین اگر اجازه داده شود که این بچه ها در محیط های آشنا صحبت کنند ارزیابی بیان و زبان آنها ممکن است خوشایند شود .

هنگامیکه رفتار درمانی به تنهایی نتیجه ی موفقیت آمیزی را ثابت نکند از دارو استفاده می شود که باید با معاینه ی دقیق از طرف پزشک تجویز شود.

اگر درمان ترک شود و کودکان میوتیسمی درمان نشده رها شوند ارتباط غیر کلامی برای سالهای زیادی ادامه می یابد و بیماری نیرومند شده و با کودک عجین می شود .

ممکن است سبب شود که کودک نگاه و عمل شایسته ای داشته باشد ولی ارتباطش غیر کلامی باقی بماند .

با کاهش استرس عزت نفس بیش از پیش در کودک رشد کرده و کودک به یک اطمینان اجتماعی در صحنه های دنیای واقعی می رسد و در کودک با میوتیسم انتخابی مهارتهای لازم برای عملکرد لذت بخش رشد خواهد کرد.